Miliony turystów rocznie, dynamiczny rozwój gospodarczy i wciąż rosnąca pozycja światowego centrum biznesu. Dubaj coraz silniej przyciąga bogatych inwestorów, ciekawych tego miejsca podróżnych i rzesze pracowników z ubogich krajów, których ciężkiej fizycznej pracy tak wiele zawdzięcza.
Od rybackiej wioski do stolicy luksusu
Chociaż pierwsze piśmienne wzmianki o Dubaju pojawiają się dopiero w XI wieku, rdzenna ludność zamieszkiwała ten region już w epoce brązu.
Na terenie dzisiejszej metropolii przez wieki znajdowała się osada, której mieszkańcy zajmowali się połowem pereł, rybołówstwem i handlem.
W XIX wieku z obowiązku płacenia podatków zwolniono osoby, które przybywały tu w celach handlowych, co przyczyniło się do rozwoju gospodarczego emiratu. Jeszcze w latach 50 XX wieku nie było tu elektryczności ani bieżącej wody.
Punktem zwrotnym w historii Dubaju okazał się rok 1966, kiedy to na jego terenie odkryto złoża ropy naftowej.
Przedsiębiorczy szejk Rashid bin Saeed Al Maktoum umiejętnie pokierował losami emiratu.
W 1971 roku Dubaj łączy się z sześcioma innymi emiratami, tworząc Zjednoczone Emiraty Arabskie i dając początek powstaniu jednego z najbogatszych państw świata.
Historyczna część miasta: Bur Dubai i Deira
Serce starego Dubaju bije w Bur Dubai i oddzielonej od niego kanałem Dubai Creek Deirze.
Znajdziemy tu odrestaurowane budynki, malownicze uliczki i Al Barajeel, czyli zabytkowe wieże wiatrowe, których zadaniem była wymiana i chłodzenie powietrza w budynkach.
Do zabytków Dubaju należy osiemnastowieczny Fort Al-Fahid i znajdujący się nieopodal Wielki Meczet, mieszczący 1200 modlących się osób. Meczetu niestety nie można zwiedzać w środku. Warto obejrzeć Dubajską Wioskę Dziedzictwa, a w niej dom w którym wychował się ojciec narodu – szejk Rashid bin Saeed Al Maktoum.
Po kanale na dubajskiej starówce można przepłynąć się abrą, czyli tradycyjną, drewnianą łodzią arabską.
Nie sposób pominąć też Targu Złota (Gold Souk), gdzie można podziwiać i nabywać kosztowną biżuterię, również tę wykonaną w tradycyjnym arabskim stylu.
Na bazarze Spice Souk znajdziemy natomiast najrozmaitsze przyprawy charakterystyczne dla świata arabskiego.
Największy pierścień świata i inne dubajskie rekordy
Dubaj to miasto kochające przepych. Nie dziwi więc, że Burj Khalifa, najwyższy budynek na ziemi, znajduje się właśnie tutaj.
W księdze rekordów Guinessa znalazł się też dubajski basen z hotelu Address Beach Resort, który jest najwyżej położonym basenem zewnętrznym świata.
Można w nim zażywać kąpieli pływając na wysokości 293,90 metrów. Dubajskie centrum handlowe Dubai Mall o powierzchni 50 boisk piłkarskich jest największym tego typu kompleksem handlowym na świecie. The Palm Jumeirah to natomiast największa sztuczna wyspa jaką stworzył człowiek.
Ta wyspa w kształcie drzewa palmowego zwana jest nieoficjalnie ósmym cudem świata.
To właśnie w Dubaju złotnicy stworzyli największy pierścień świata. Ta wykonana z prawie 60 kg 21-karatowego złota biżuteria, wyceniana jest na ponad 2 miliony dolarów.
Można nabyć tu kopię tego pierścionka zwanego Najmat Taiba, wykonaną w standardowym rozmiarze.
Jak przystało na stolicę luksusu, w Dubaju pobito też rekord Guinnessa na wyprodukowanie największej puszki kawioru, która ważyła przeszło 17 kg a jej zawartość spożywano łyżeczkami z masy perłowej.
Dubaj i sztuka. Kosmopolityczne trendy w muzułmańskiej stolicy
Wielokulturowy Dubaj oferuje szeroki dostęp do współczesnych dóbr kultury.
Znajdziemy tu muzea, galerie sztuki, biblioteki, kawiarnie, kluby nocne, festiwale muzyczne i filmowe. Warto przejść się Alserkal Avenue znajdującą się w dzielnicy Al Quoz.
Ta artystyczna aleja powstała w 2008 r. tylko po to, by mogła tętnić życiem i sztuką.
Gate Village to miejsce skupiające galerie sztuki, domy aukcyjne i luksusowe restauracje. Biblioteka Al Safa Art & Design Library kryje w swych wnętrzach nie tylko książki. Na jej dziedzińcu można wysłuchać recitali i obejrzeć filmy.
Dubaj jest organizatorem festiwali i targów artystycznych o światowym zasięgu. Z okazji 50. rocznicy powstania ZEA odbyła się tu wystawa Expo 2020.
Art Dubai to międzynarodowe targi sztuki współczesnej, które odbędą się w 2024 już po raz siedemnasty. Towarzyszyć im będą panele dyskusyjne, warsztaty dla dzieci, programy edukacyjne i wykłady.
As-salam alaikum, czyli arabskie dobre wychowanie
Wyjeżdżając turystycznie lub zawodowo do kraju z innego kręgu kulturowego, warto poznać podstawowe zasady rządzące relacjami międzyludzkimi.
Nawet nienaganne europejskie maniery, nie zawsze pasują do lokalnych zwyczajów. Emiratczycy wyróżniają się wśród krajów ościennych swoją wysoką kulturą osobistą.
Są uprzejmi i pomocni, ale też pewni siebie i powściągliwi w kontaktach z obcymi. Mężczyźni muszą pamiętać, by nie próbować nawiązywać relacji z Emiratkami oraz nie wypytywać o nie członków ich rodzin. Kobiet nie należy dotykać, podawać im ręki i obdarowywać prezentami.
Są to gesty zarezerwowane tylko dla najbliższych. Lewa ręka w islamie uważana jest za nieczystą. Arabowie witają się i jedzą tylko prawą ręką.
Zjednoczone Emiraty są wielokulturowe a większość mieszkańców to ekspaci. W relacjach z muzułmanami dobrze widziana jest skromność w ubiorze i większe niż w cywilizacji zachodniej zakrywanie ciała.
Niedziela (nie)zawsze pracująca
Weekend w krajach islamskich tradycyjnie przypada na czwartek i piątek. ZEA postanowiły zreformować ten zwyczaj, przesuwając go na sobotę i niedzielę.
Dodatkowo, pół piątku to czas wolny, który można przeznaczyć na modlitwę. Dubaj ma zatem 4,5 dniowy tydzień pracy. Raz w roku trwa miesięczny ramadan, który jest okresem postu i refleksji.
Życie towarzyskie i biznesowe jest wtedy zredukowane do minimum. Umawiając się na spotkania z Emiratczykami pamiętajmy, że lubią się spóźniać a godziny spotkań traktują dość orientacyjnie. Zaprzyjaźnieni ze sobą ludzie lubią odwiedzać się bez zapowiedzi.
Podejście do relacji biznesowych różni się od znanego nam stylu korporacyjnego. Granica między życiem osobistym a zawodowym jest tu mniej wyraźna niż w krajach zachodnich.
Ceniący zaufanie i przyjaźń Emiratczyk wysoko stawia dane przez siebie słowo a jego złamanie jest równoznaczne z utratą honoru.
W relacjach międzyludzkich i popularna jest tzw. wasta, czyli zasada priorytetyzowania potrzeb swoich znajomych. Emiratczycy śmiało wykorzystywują swoje kontakty i pozycję, aby zapewnić bliskim specjalne traktowanie. Wśród osób z cywilizacji zachodniej wasta bywa odbierana jako klientyzm i nepotyzm.
Charakterystycznym zjawiskiem jest też faworyzujące traktowanie przez rząd swoich obywateli. Emiratczycy stanowią mniej niż 20% ludności kraju. Przybysze z innych państw są więc niezbędni do planowanego rozwoju i funkcjonowania ZEA.
W 2021 roku szejk Mohammed bin Rashid umożliwił otrzymywanie emirackiego obywatelstwa wybranym grupom ekspatów, głównie wykształconym specjalistom i osobom zasłużonym dla rozwoju państwa.
